Tame me, Tiger!
Muziek met Gijs van Rij
| Terug | site map | Goed om te weten | Home |
| Dit is de tweede aflevering van de serie muziek in de bibliotheek die plaats vond op 27 september 2015 in de bibliotheek van Schiedam. | ||
|
| ||
|
In deze presentatie gaat het over de Nederlandse Beatgirl in de periode 1963-1969. Die Nederlandse Beatgirls werden ook wel Beatmeisjes genoemd. Een verkleinwoord om vooral maar duidelijk te maken dat het een ongevaarlijk fenomeen betrof. Dat die Beatmeisjes en -girls toen ook al volop in de belangstelling stonden was niet zo verwonderlijk. Nog maar een paar jaar daarvoor (1957 in NL) werden vrouwen eindelijk wettelijk handelingsbekwaam verklaard. En meteen al begonnen ze zich als individuen te gedragen en zich ook als zodanig te presenteren. | ||
|
| ||
|
| ||
|
De begin tune is Beatgirl van Z Z & de Maskers. De single kwam uit in 1963. Deze tune is eigenlijk de filmmuziek van de film Beatgirl uit 1961. Die film is een film uit het genre J D Flicks. De zgn. Juvenile Delinquents films; de losgeslagen jeugd van de Beatgeneration van eind jaren 50. Die groep was eigenlijk vrij beperkt. Alleen een klein groepje zeer onafhankelijke mensen hielden zich daar mee bezig. |
| |
|
| ||
|
In 1963 veranderde de situatie volkomen. De tweede single van The Beatles, Please Please Me kwam uit en werd wereldwijd een enorme hit. Daarmee brak ook wereldwijd de Beatles mania uit. Door het losbarsten van die Beatles rage ontstond er een enorme beweging die zich ging bezig houden met kleding en muziek. Niet langer was het een klein groepje die zich als Beatgirl manifesteerde, maar ook het buurmeisje hield zich er mee bezig. Alle meisjes wilden plotseling in een mini-jurk van Mary Quant lopen. Gekocht of zelf gemaakt. En ook niet onbelangrijk: de reclame industrie ontdekte de jeugd als een potentiële doelgroep. De verjongingsgolf in de reclame kwam hier mee op gang. Hierdoor werden jongeren die zich zelfstandig manifesteerden niet langer gezien als losgeslagen jeugd, maar als jong en hip. |
| |||
| ||||
|
Begin jaren 60 kwamen ook de Miss verkiezingen overwaaien naar Nederland. Er waren allerhande Miss verkiezingen. Zo waren er bijvoorbeeld Miss mini-jurk verkiezingen. Dit is een filmpje van de verkiezing van Miss Beat 1966 in het wintercircus van Toni Boltini in Soesterberg. Kennelijk was er toen bekend waar een Beatgirl aan moest voldoen zodat er gejureerd kon worden. Het beeld is wat onduidelijk maar de band is bekend, dat zijn de Motions. Let vooral op de bewegingen die een Beatgirl kennelijk geacht werd te maken. |
| |
|
| ||
|
Gelukkig zijn er ook archieven waar krantenfoto's bewaard worden. Dit is een foto van een aantal deelnemers van die Miss Beat 1966 verkiezing. Links zit de jury. We herkennen oa. Bojoura en Rob de Nijs. Foto Nationaal Archief |
| |
|
| ||
|
De winnares, Michele Sehiro. Of iemand met een naam die daar op lijkt. Verschillende kranten geven namelijk verschillende varianten van die naam. Er was kennelijk geen persbericht uitgestuurd en moesten journalisten op het gehoor bepalen wie de winnares was. Na afloop bleek overigens ook nog dat de winnares van Amerikaanse afkomst was. Haar vader was een Amerikaanse expat die in Wassenaar woonde. Dat leverde weer commentaar op: "Miss Beatgirl Nederland 1966 is Amerikaans!" Rechts staat Toni Boltini zelf ook nog. Foto Nationaal Archief |
| |||
| ||||
|
Een Beatgirl met een vleugje Schiedam. Ze groeide namelijk op in Rotterdam West, vlak bij Schiedam. Dit is haar eerste grote hit uit 1967, Je bent niet hip. Eigenlijk een B-kant. |
| |
|
| ||
|
In het begin trad Patricia op met de band van haar vader. Na verloop van tijd had haar vader daar geen gelegenheid meer voor en ging zij op pad met een eigen begeleidingsband. De eerste begeleidingsband was het Schiedamse The Trifids. Daarin speelde gitarist Johan van Krogten van muziekhandel van Krogten op de Rotterdamsedijk. Dat is zo'n 500 meter verwijderd van de plek waar Patricia Paay opgroeide. Het contact zal dus wel via die muziekhandel gelegd zijn. Dit zijn een aantal amateurfilmpjes op rij van een aantal optredens van Patricia en The Trifids. |
| |||
| ||||
|
Nog Schiedamser wordt het bij deze foto. Dit is een foto uit 1969 van een sociëteitsavond van Martin Green in zaal Arcade aan de Lange Haven. Het publiek op deze foto zijn dus Beatmeisjes (en -jongens) uit Schiedam en omstreken. De zanger op deze foto is overigens Rudy Bennett van The Motions. foto BeeldBank Schiedam |
| |
|
| ||
|
Dit is ook een foto van Schiedamse Beatmeisjes en -jongens. Foto BeeldBank Schiedam |
| |||
| ||||
|
The Young Sisters waren al actief vanaf eind vijftiger jaren, zoals hier te zien is op deze foto uit 1959. Ze spelen hier in de Brabanthallen in Den Bosch met begeleiding van The Hap Cats. Het repertoire bestond uit Country en Rock 'n' Roll nummers. Als begeleiding maakten ze steeds gebruik van de aanwezige bands. Zo bestaan er ook foto's met The Jumping Jewels, The Red Hot Peppers etc. |
| |
|
| ||
| Een promotiekaart uit de begin jaren uitgegeven in eigen beheer. |
| |
|
| ||
|
Dit is hun eerste plaatje. Johnny, kom weer hier Een vertaalde song van The Allisons |
| |
|
| ||
|
Hier zijn The Young Sisters in 1962 te gast in de Rudy Carell show. Dit nummer is niet op de plaat verschenen. |
| |
|
| ||
|
Ondanks dat het repertoire tijdens optredens steeds uit rock 'n' roll en country nummers bestond, wilde de platen maatschappij alleen Nederlands repertoire uitbrengen. Eindelijk in 1965 mochten The Young sisters een Engelstalig nummer opnemen. Het was Give Him My Love. Een song geschreven door Donovan en in Engeland tot een hit gezongen door The McKinleys (sisters). Helaas voor het duo werd het een flop. Nederland zat (nog) niet te wachten op dit repertoire. De platen maatschappij stelde vervolgens voor om terug te keren naar het bekende Nederlandstalig repertoire. Maar daar gingen de zussen Nelly en Willy de Jong niet op in. En daarmee werd Give Him My Love hun laatste plaatopname. |
| |
|
| ||
|
The Young Sisters bleven nog vele jaren hun internationale repertoire brengen in de zalen in Nederland. Een plaat opname zat er alleen niet meer in. Totdat er in 1981 een rock 'n' roll reünie georganiseerd werd, waarvan opnamen gemaakt zijn. Op deze foto zien we Nelly (links) en Willy (rechts) tijdens die gelegenheid. Met hen op de foto staan hun manager Ed Beaupain (links) en gitarist Harry Koster (rechts) van The Black Dynamites. |
| |
|
| ||
|
Op deze opname zingen The Young Sisters het nummer Let's Have a Party. Een opname oorspronkelijk van Elvis Presley en een wereldhit voor Wanda Jackson. Tijdens optredens stond dit nummer steevast op het repertoire. |
| |||
| ||||
|
Linda van Dyck is misschien wel het meest typerend beatmeisje van Nederland geweest. Niet zozeer vanwege haar zang kwaliteiten maar omdat ze als beginnend actrice als geen ander een beatmeisje kon 'neerzetten'. Ze zingt hier in het programma Moef Ga Ga. Dit jongeren en muziek programma van de AVRO werd oa gepresenteerd door Joost den Draaier. Foto MuziekEncyclopedie |
| |
|
| ||
|
Naast een aantal solo opnamen heeft ze ook opnamen gemaakt met de band Boo & The BooBoo's. Dit nummer Stengun gaat over de wapenhandel. |
| |
| ||
|
José den Burger is momenteel het boegbeeld van de Beatmeisjes revival omdat ze op de omslag staat van het boek van Frank Dam. ( Op de tweede druk staat Marianne Delgorge op de omslag). Iedereen die meer wil weten wordt trouwens aangeraden om al die interviews die Frank Dam gebundeld heeft te lezen. Op de bijbehorende cd (bij de eerste druk) zijn veel van deze opnamen te beluisteren. |
| |
|
| ||
|
Al voor dat er sprake was van een platencontract had José al een eigen repertoire opgebouwd. Haar eerste plaat was dan ook een eigen nummer Als je alle kranten leest. Een protestsong. Het werd geen grote hit, maar zorgde wel voor bekendheid en een plaats in de talentenjacht op TV A Star is Born. |
| |
|
| ||
|
Hier is José in gesprek met presentator Cees de Lange. Het programma werd 12 oktober 1968 uitgezonden door de A.V.R.O. Er ontstond nog al wat wrijving tussen de kandidaten, mede omdat de uiteindelijke winnares Rosita Bloom onder contract stond van de producent van het programma. De hoofdprijs - een eigen TV show - is dan ook nooit werkelijkheid geworden. De deelnemers kregen uiteindelijk wel 'exposure' in andere programma's op TV. Wat de carrière uiteraard wel weer ten goede kwam. Foto Geheugen van Nederland |
| |
|
| ||
| Winnares Rosita Bloom werd in 1969 afgevaardigd met de ploeg voor Knokke. |
| |
|
| ||
|
In 1970 werd José den Burger afgevaardigd naar Knokke. Het feit dat ze niet gewonnen had in de talentenjacht heeft haar carrière dus nauwelijks vertraagd. |
| |
|
| ||
|
De carrière van José was daarmee niet afgelopen. Op een gegeven moment was John Shepherd op zoek naar mensen om The Shepherds opnieuw op te starten. De rol van Helen Shepherd werd ingevuld door José den Burger. In eerste instantie onder de naam The New Shepherds. Later werd dat Close Encounter. Close Encounter heeft in alle bekende TV-shows opgetreden. |
| |
|
| ||
|
José den Burger zingt vandaag de dag nog steeds. En ze heeft ook een eigen website. | ||||
| ||||
|
Shirley Zwerus is een voorbeeld van een zangeres met een veel omvattende carrière. In eerste instantie begon zij met het standaard repertoire wat bestond uit Duitstalige nummers en/of het bezingen van verre oorden. Hier staat zij tussen de sterren van 1964 op een promotie plaatje. Het Nederlandse sterrenfirmament bestond in die tijd uit (met de klok mee) Shirley, Willy Schobben, Paula Dennis, De Limbra zusjes (met in hun midden op een foto Gert Timmermans), Willeke Alberti, Anneke Grönloh en Rob de Nijs. |
| |
|
| ||
|
Dit plaatje uit 1980 valt wel is waar buiten de periode van de Beatmeisjes, maar geeft wel aan wat het bereik van Shirley was. Dit nummer Easy Livin' is een cover van de Engelse rock band Uriah Heep. |
| |
| ||
|
Paulien Kouwenhoven heeft als Pauline een korte maar hevige zang carrière doorgemaakt. In die tijd had ze de bijnaam de zingende mannequin. En dat is ook wat ze deed, modellen werk en zingen. Ze werd op de traditionele manier 'ontdekt' en mocht een plaatje maken. |
| |
|
| ||
|
Ze had bij producent Peter Koelewijn voor elkaar gekregen dat zij de tekst die hij oorspronkelijk voor het lied geschreven had, mocht aanpassen. Die tekst staat dus op naam van Koelewijn en Kouwenhoven. |
| |
|
| ||
|
En dat nummer met die tekst werd in België ook nog uitgebracht door Mike Verdrengh. Op dit punt ging dus alles nog goed. Een tekst op haar naam die in twee versies uitgebracht werd. |
| |
|
| ||
|
Maar vanaf dat moment ging alles fout. Ze heeft daar zelf twee boeken over geschreven. Over haar jeugd, carrière etc. Dit Hangend aan een draadje. |
| |
|
| ||
| En dit In spin de bocht gaat in. |
| |
|
| ||
| Dit filmpje laat wat beelden uit de carrière van Paulien zien. |
| |
|
| ||
|
Op internet is ook nog een radio documentaire terug te vinden van het programma Damokles. Hierin vertelt Pauline Kouwenhoven uitgebreid over deze periode. | ||||
| ||||
|
Wanda is de dochter van George de Fretes en Joyce Aubrey. Die maakten met the Royal Hawaiian Minstrels al muziek in Indonesië voor de oorlog en later ook in Nederland. De carrière van Wanda begon met een uitvoering van Let's twist again. In dit nummer komt the Locomotion voorbij. |
| |
| ||
|
In de vitrine stonden dit keer foto's met de daarvan afgeleide fotohoesjes van de fotograaf Bob van Dam. Ook op dit hoesje van Karin Kent prijkt een foto van zijn hand. Die foto's en hoesjes zijn onderdeel van de collectie van Henny Kok. Bob van Dam startte in 1955 met een fotopersbureau waarmee hij heel veel Nederlandse artiesten heeft gefotografeerd. Veel bladen als Tuney Tunes ed werden gevuld met zijn foto's. In de zestiger jaren trok hij naar Engeland en heeft daar oa The Rolling Stones gefotografeerd. |
| |
|
| ||
|
Dat de foto's van Bob van Dam heel erg to the point waren blijkt wel uit dit voorbeeld. In 1961 fotografeerde hij Joe Loss in het trappenhuis van EMI building. Joe Loss was een Engelse bandleider die in de vijftiger en begin zestiger jaren wereldberoemd was en honderden opnamen op zijn naam heeft staan. |
| |
|
| ||
|
In 1963 werd op diezelfde plek het dan nog niet heel erg bekend bandje The Beatles gefotografeerd voor hun tweede album. Die foto werd gemaakt door Angus McBean. Die foto is letterlijk heel de aardbol overgegaan. |
| |||
| ||||
|
Veel van de hierboven genoemde opnamen en singletjes zijn niet of nauwelijks meer te krijgen. Of alleen voor veel geld. De eerder genoemde eerste single van Bonny St. Clair, Tame me Tiger 'doet' op het Omega label met fotohoesje al snel 100 Euro. Andere singles zoals van Triks and the Paramounts worden zelden of nooit te koop aangeboden. Gelukkig worden er wel verzamel cd's en platen uitgebracht. De oplage daarvan is echter klein of ze zijn zoals deze From the Kitchen to the Garage uitgegeven in de USA. Maar gelukkig hebben we hier in Nederland het Muziekweb met een enorme collectie. Leden van de bibliotheek Schiedam kunnen via de informatiebalie een account aanvragen voor dat Muziekweb. Vanaf dat moment is het mogelijk om in de catalogus van Muziekweb een cd aan te vragen, die dan vervolgens gewoon in de bibliotheek afgehaald kan worden. Het gemak dient de mens! Niets staat dus meer het beluisteren van zelfs de meest gezochte opnamen in de weg. |
| |
| ||